ฌะกุฮะชิ คือ ขลุ่ยชนิดหนึ่งของญี่ปุ่น มีต้นกำเนิดจากประเทศจีนและเผยแพร่เข้าประเทศญี่ปุ่นราวสมัยนะระ ทำด้วยไม้ไผ่ มีหลายชนิด เช่น ขลุ่ยฌะกุฮะชิสมัยโบราณ（古代尺八）ใช้บรรเลงประกอบการแสดงกะงะกุ（雅楽）ยาวประมาณ 34-43 ซ.ม. ด้านหน้ามี 5 รู ด้านหลังมี 1 รู ต่อมาราวปลายยุคกลางมีขลุ่ยฌะกุฮะชิชนิดใหม่เกิดขึ้น คือ ฮิโตะโยะงิริ（一節切）นอกจากนี้ยังมีอีกหลายชนิดที่ได้รับอิทธิพลจากเครื่องดนตรีตะวันตกโดยมีรูด้านหน้า 7 และ 9 รู แต่ขลุ่ยฌะกุฮะชิในปัจจุบันส่วนมากเป็นชนิดฟุเกะฌะกุฮะชิ（普化尺八）ซึ่งพระชื่อฟุเกะ（普化）ในสมัยเอะโดะใช้เป่าบรรเลงขณะธุดงค์ไปปฏิบัติธรรมตามสถานที่ต่าง ๆ ยาวประมาณ 54.5 ซ.ม. ด้านหน้ามี 4 รู สำหรับนิ้วชี้และนิ้วนางของมือซ้ายและขวาส่วนด้านหลังมี 1 รูสำหรับนิ้วโป้งของมือซ้าย
วินัย จามรสุริยา
เอกสารอ้างอิง
神田より子、俵木悟(2010)『民俗小事典 神事と芸能』吉川弘文館
