ในสมัยสมัยเฮอัน รูปแบบการก่อสร้างที่อยู่อาศัยของคุเงะ（公家）หรือ ชนชั้นขุนนางในราชสำนัก เป็นสถาปัตยกรรมแบบที่เรียกว่า ฌินเด็นสุกุริ（寝殿造）แต่ตั้งแต่ปลายสมัยเฮอันเป็นต้นมา เหล่านักรบเริ่มมีอำนาจมากขึ้น กลายเป็นชนชั้นปกครองแทนที่ขุนนางในราชสำนัก การเปลี่ยนแปลงนี้เริ่มส่งอิทธิพลในด้านสถาปัตยกรรมด้วย สถาปัตยกรรมที่โดดเด่นคือแบบ โฌะอินสุกุริ（書院造 ）โฌะอินสุกุริได้รับอิทธิพลจากประเทศจีน（ในสมัยนั้นตรงกับสมัยราชวงศ์ซ้อง）อย่างเห็นได้ชัด
ส่วนประกอบที่สำคัญสามประการของโฌะอินสุกุริ ได้แก่ ส่วนที่ประดับภาพม้วนและที่วางแจกันจัดดอกไม้แบบญี่ปุ่นหรือโทะโกะโนะมะ（床の間）พื้นที่ด้านข้างโทะโกะโนะมะ ขนาดความสูงเท่าโต๊ะเขียนหนังสือญี่ปุ่นใช้เป็นชั้นวางหนังสือ พร้อมช่องหน้าต่างหรือท์ซุเกะโฌะอิน（付書院）และชั้นเล่นระดับหรือชิงะอิดะนะ（違い棚）โทะโกะโนะมะเป็นที่สำหรับภาพเขียนจีน เครื่องเขียนจีน อุปกรณ์ชงชา ฯลฯ ของที่เกี่ยวกับวัฒนธรรมจีน เรียกว่า คะระโมะโนะ（唐物）ซึ่งถือว่าเป็นของที่มีค่าอย่างมาก การมีอุปกรณ์เหล่านี้ไว้ในครอบครองและนำมาประดับจึงเป็นการแสดงถึงอำนาจบารมีอย่างหนึ่ง ตั้งแต่ช่วงกลางสมัยเอะโดะ ในบ้านของครอบครัวเกษตรกรที่มั่งคั่งหรือชาวเมืองก็เริ่มเห็นอิทธิพลของโฌะอินสุกุริแล้ว นอกจากนี้ความสูงของพื้นบ้านแบบโฌะอินสุกุรินั้นยังแสดงถึงสถานะทางสังคมของเจ้าของบ้านด้วย กล่าวคือยิ่งเป็นผู้ที่มีสถานะทางสังคมสูงก็จะต้องนั่งในที่สูงกว่าผู้ที่สถานะทางสังคมต่ำกว่า
โฌะอินสุกุริแบบที่มีห้องประกอบพิธีชงชาด้วย เรียกว่า ซุกิยะสุกุริ（数寄屋造）ที่ปราสาทคะท์ซุระริกีว ซึ่งอยู่ทางตะวันตกของเมืองเกียวโตนั้น ส่วนสำคัญของปราสาทสร้างตามแบบของซุกิยะสุกุริ（จึงถูกเรียกว่าโฌะอินสุกุริแบบแบบซุกิยะด้วย）โดยรวมแล้วกฎเกณฑ์ต่าง ๆ จะไม่เข้มงวดเท่ากับแบบโฌะอินสุกุริ กล่าวคือมีความเรียบง่ายและสามารถออกแบบสร้างได้อย่างอิสระ เมื่อเทียบกับโฌะอินสุกุริแล้วจึงอาจกล่าวได้ว่าผู้ออกแบบจะสามารถออกแบบได้ตามใจชอบมากกว่า
อิวะอิ ฌิเงะกิ
